با بهترین روش های اجرای سازه نگهبان در گودبرداری آشنا شوید

مزایای استفاده از سازه نگهبان در گودبرداری

استفاده از سازه‌های نگهبان در پروژه‌های ساختمانی مزایای متعددی دارد که به بهبود پایداری و کارایی سازه‌ها کمک می‌کند. یکی از مزایای اصلی این سازه‌ها، جلوگیری از فرسایش خاک است؛ با مهار خاک در محل، سازه‌های نگهبان از جابجایی و فرسایش آن جلوگیری کرده و به ویژه در زمین‌های شیب‌دار یا مناطقی با بارش زیاد، پایداری بیشتری فراهم می‌کنند. 

علاوه بر این، سازه نگهبان در گودبرداری با ایجاد سطوح مسطح در زمین‌های ناهموار، امکان استفاده بهینه از فضا را فراهم می‌کنند. این ویژگی به طور مشخص در پروژه‌هایی که نیاز به ایجاد فضاهای قابل استفاده در زمین‌های شیب دار دارند، کاربرد دارد. همچنین، این سازه‌ها با بهبود سیستم‌های زهکشی، از تجمع آب و آسیب‌های ناشی از آن به سازه‌های مجاور جلوگیری می‌کنند. با هدایت مناسب آب‌های سطحی، خطر آسیب به فونداسیون و دیگر بخش‌های حساس ساختمان کاهش می‌یابد. 

روش های گودبرداری با سازه نگهبان

در پروژه‌های کوچک، روش‌های پیچیده پایدارسازی به دلیل هزینه بالا و عدم نیاز ممکن است به کار گرفته نشوند. اما در پروژه‌های بزرگتر و با شرایط خاص، انتخاب روش مناسب پایدارسازی اهمیت بیشتری دارد. طراحان با تحلیل شرایط خاک، موقعیت پروژه و هزینه‌ها، بهترین روش‌ها را برای تضمین پایداری گود انتخاب می‌کنند.

گودبرداری شامل هفت روش متداول است که انتخاب هر یک از آن‌ها با توجه به شرایط پروژه و ویژگی‌های خاک، مزایای خاص خود را برای طراح و پیمانکار به همراه دارد. هر روش با توجه به موقعیت، عمق گود و محدودیت‌های اجرایی می‌تواند راهکاری بهینه و کارآمد ارائه دهد.

۱- گودبرداری با روش نیلینگ یا میخ کوبی

استفاده از سازه نگهبان در گودبرداری به روش مهاربندی یا نیلینگ یکی از تکنیک‌های متداول برای جلوگیری از ریزش خاک و تقویت دیواره‌های گود است. در روش مهاربندی، از سیستم‌های فولادی یا بتنی برای تثبیت دیواره گود استفاده می‌شود که به زمین متصل می‌شوند و فشارهای وارده را توزیع می‌کنند. این سیستم‌ها می‌توانند به صورت عمودی یا افقی نصب شوند.

در روش نیلینگ یا میخکوبی، میله‌های فولادی به طور افقی در داخل خاک فرو می‌روند و با دوغاب سیمانی در جای خود ثابت می‌شوند. این میله‌ها خاک را تقویت کرده و از حرکت و ریزش آن جلوگیری می‌کنند. در این روش، پس از هر مرحله حفاری، لایه‌های خاک به طور موقت تثبیت می‌شوند تا از نشست زمین جلوگیری شود. این روش‌ها بسته به نوع پروژه می‌توانند به صورت موقت یا دائمی اجرا شوند و برای گودهای مختلف با شرایط خاک متفاوت قابل استفاده هستند.

۲- گودبرداری به روش دوخت به پشت

در روش دوخت به پشت، کابل‌های پیش تنیده به جای میلگرد استفاده می‌شود. پس از قرار دادن این کابل‌ها در دیواره گود و تزریق دوغاب سیمانی، کابل‌ها با استفاده از جک کشیده می‌شوند. این کشش به کابل‌ها، نیروی پیش تنیدگی می‌دهد و پس از سفت شدن دوغاب، کابل‌ها فشار بیشتری به خاک وارد می‌کنند. این روش باعث تقویت دیواره گود و جلوگیری از ریزش خاک می‌شود و در پروژه‌هایی که نیاز به پایداری بلندمدت دارند، مؤثر است.

۳- گودبرداری به روش دیواره دیافراگمی

گودبرداری به روش دیواره دیافراگمی فرآیندی است که ابتدا با استفاده از دستگاه‌های حفاری خاص، محل ساخت دیوار نگهبان حفر می‌شود. سپس در این حفره‌ها گل بنتونیت و سیمان تزریق می‌شود تا از ریزش دیوارهای حفاری جلوگیری کند. پس از این مرحله، آرماتوربندی دیوار انجام شده و در نهایت بتن ریزی با استفاده از بتن‌های روان با کارایی بالا صورت می‌گیرد. این روش برای ایجاد دیوارهای نگهبان مقاوم در گودبرداری‌های عمیق و دشوار بسیار موثر است. 

۴- گودبرداری به روش سپرکوبی 

گودبرداری به روش سپرکوبی، به این صورت انجام می‌شود که ابتدا صفحات فولادی به شکل سپر در دو طرف گود به داخل خاک کوبیده می‌شوند. سپس تا رسیدن به تراز کف گود، خاکبرداری انجام می‌شود. بعد از حفاری در کمرکش سپرها، تیرهای پشت بند افقی نصب می‌گردد. پس از آن، قیدهای قائم عمود بر صفحات سپر به پشت بندهای افقی متصل می‌شوند. این ساختار باعث تقویت دیواره‌های گود و جلوگیری از ریزش خاک می‌شود.